Αλέκος Ιορδάνου (1935-2019)

 

Αθλητισμός.

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ο Αλέκος Ιορδάνου ήταν Έλληνας ομογενής, πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής (3 συμμετοχές – Εθνική Τουρκίας) και προπονητής ποδοσφαίρου. Με ύψος 1,80 μ., γυμνασμένος και ευθυτενής, διακρίθηκε στη θέση του κεντρικού αμυντικού κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του '60 και του '70. Είναι χαρακτηριστική για αυτόν, η φράση που ακουγόταν μεταξύ των Αιγαλιωτών (και όχι μόνο) φιλάθλων: «στάση Ιορδάνου». Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη (10.1.1935) και τα πρώτα αθλητικά του βήματα τα έκανε στην (ερασιτεχνική) ομάδα Πράσινα Πουλιά, σε ηλικία 14 ετών. Το 1955 πήρε μεταγραφή στην -επίσης ελληνική τότε- ομάδα Α.Σ. Πέραν και έπαιξε μέχρι το 1958. Εκείνη τη χρονιά πήγε με μεταγραφή στην Beykozspor 1908 A.Ş.(επαγγελματική) όπου με τις εξαιρετικές του εμφανίσεις προσέλκυσε το ενδιαφέρον του εκλέκτορα της Εθνικής Ομάδας της Τουρκίας, ο οποίος και τον κάλεσε. Το 1962 έκανε το μεγάλο άλμα, ήρθε στην Ελλάδα και μετακόμισε στη Νέα Φιλαδέλφεια -μετά από παραίνεση του Κλεάνθη Μαρόπουλου- υπογράφοντας συμβόλαιο με την Α.Ε.Κ. 

Στην «Ένωση» αγωνίσθηκε έως και το 1969, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα Α’ Εθνικής (1963, 1968). Το 1965 έγινε το «μήλον της έριδος» για τις ευρωπαϊκές ομάδες Μπάγερν Μονάχου και Μπεσίκτας. Μάλιστα η Μπεσίκτας επανήλθε και αργότερα, αλλά η τότε διοίκηση της Α.Ε.Κ. δεν τον παραχώρησε. Τη διετία 1969-70 και 1970-71 συνέχισε τη σταδιοδρομία του στη μεγάλη κατηγορία, φορώντας και τιμώντας τη φανέλα του Αιγάλεω (58 συμμετοχές). Ήταν μάλιστα από τους βασικούς συντελεστές στην κατάκτηση της 4ης θέσης (1971), ενώ ολοκλήρωσε την αγωνιστική του σταδιοδρομία ως παίκτης του Α.Ο. Κορωπίου (σεζόν 1971-72). Στα μέσα της δεκαετίας του '70 έγινε παίκτης-προπονητής τον Φωκικό της Άμφισσας, με τον οποίο κατέκτησε τρία τοπικά Κύπελλα της Ε.Π.Σ. Φθιωτιδο/Φωκίδας/Ευρυτανίας. Κατόπιν ανέλαβε προπονητής του Αστέρα της Ιτέας, όπου και είχε εγκατασταθεί μόνιμα, μετά τη λήξη της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε στη γειτονική Κίρρα. Το Σεπτέμβριο του 2016, κατόπιν πρωτοβουλίας του γράφοντα, τιμήθηκε για τη σπουδαία προσφορά του από το Σύνδεσμο Βετεράνων του Αιγάλεω.

Απεβίωσε στις 21.9.2019 σε ηλικία 84 ετών.