Μπαϊρακτάρης Νίκος (1926-2001)

Αθλητισμός

Μ, όπως Μπαϊρακτάρης Νίκος.

Ο Νίκος Μπαϊρακτάρης ήταν ένας από τους πλέον πετυχημένους προπονητές ποδοσφαίρου της γενιάς του, με σπουδαία επιτεύγματα σε όλους, σχεδόν, τους συλλόγους που εργάσθηκε. Γεννημένος στην Αθήνα το 1926 ξεκίνησε να ασχολείται με τον αθλητισμό από μικρή ηλικία, επιλέγοντας τη θέση του τερματοφύλακα. Με εύρωστη ανάπτυξη, δύναμη και εκτόπισμα γρήγορα διακρίθηκε ως γκολκίπερ του Π.Α.Ο. Ρουφ, από όπου το 1949 (23 ετών) μετεγγράφηκε στον Αιγάλεω Α.Ο. Αγωνίστηκε μέχρι και την περίοδο 1954-55 (6 σεζόν) συμπληρώνοντας 68 επίσημες συμμετοχές σε παιχνίδια πρωταθλήματος. Κατέκτησε με το Αιγάλεω τον τίτλο στη Β’ Κατηγορία και μαζί την άνοδο στην Α2΄ Κατηγορία Αθήνας (1950). Δύο χρόνια μετά (1954) αναδείχτηκε πρωταθλητής και της Α2 Κατηγορίας της Αθήνας. Έπαιξε μία σεζόν (1954-55) και στη μεγάλη Α’ Κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών ως βασικός τερματοφύλακας, ενώ υπήρξε διεθνής με την Εθνική Ομάδα των Ενόπλων Δυνάμεων.

Αθλητική Ηχώ (3.8.1970)

Αργότερα, ασχολήθηκε με την προπονητική και πρώτη ομάδα που ανέλαβε ήταν η Ιεράπολη του Αιγάλεω, στην αρχή της δεκαετίας του ‘60. Το 1965 αποφοίτησε από τη σχολή προπονητών αποκτώντας το δίπλωμά του, που του επέτρεψε πλέον να εργαστεί και σε συλλόγους της Α’ Εθνικής. Όπου και εάν εργάσθηκε κέρδισε τη φήμη ενός αυστηρού αλλά δίκαιου τεχνικού και αγαπήθηκε πολύ από το φίλαθλο κόσμο. Θήτευσε, μεταξύ άλλων, στο Αιγάλεω (1965-66), στον Παναργειακό (δις, 1966-67 και 1979, όταν τον ανέβασε στο Εθνικό Ερασιτεχνικό Πρωτάθλημα), στα Τρίκαλα (δις), στον Ολυμπιακό Βόλου (τον οποίο ανέβασε στην Α’ Εθνική το 1969), στην Καστοριά (1970), στη Νίκη Βόλου (δις), στη Θήβα (1972), στην Κόρινθο, στον Παναιτωλικό (δις), στο Ρουφ, στην Ελευσίνα, στον Ορφέα Αιγάλεω, στον Ηλυσιακό, στο Θεμιστοκλή Αιγάλεω κ.α.

Έφυγε από τη ζωή στο Αιγάλεω, στις 8 Ιανουαρίου 2001, σε ηλικία 75 ετών.