Μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος (1890-1963)

 

Ο μακαριστός μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος (κατά κόσμο Αντώνιος Πολίτης), ήταν ιεράρχης με πολύ σημαντική δράση και μία από τις πλέον εξέχουσες μορφές της Εθνικής Αντίστασης του λαού μας κατά των ναζί κατακτητών (1941-1944). Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου στις 15 Ιουνίου 1890 και σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το 1922 χειροτονήθηκε επίσκοπος και το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου εξελέγη μητροπολίτης Ηλείας. Ως στρατιωτικός ιερέας υπηρέτησε εθελοντικά στη μικρασιατική εκστρατεία και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις. Κατά τη διάρκεια της κατοχής -από κοινού με το μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ- προσχώρησε στην Εθνική Αντίσταση από τις τάξεις του Ε.Α.Μ. και μετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο (1944) που συγκλήθηκε στους Κορυσχάδες της Ευρυτανίας. 

Για τη συμμετοχή του στην αντίσταση διώχτηκε μεταπολεμικά και αρχικά κηρύχθηκε έκπτωτος (1945) από το αξίωμά του (στο οποίο επανήλθε το 1958) ενώ η μνήμη του αποκαταστάθηκε ηθικά από την Εκκλησία της Ελλάδος μετά θάνατον (2000). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε στο Αιγάλεω, όπου υπάρχει δρόμος με το όνομά του και εντοιχισμένη πλάκα στην οικία που διέμενε. Εκοιμήθη στις 13 Νοεμβρίου 1963 σε νοσοκομείο της Αθήνας, σε ηλικία 73 ετών.