Θεομηνίες στο Αιγάλεω

 

Δημοσίευμα εφημ. 'Ριζοσπάστης' (4.11.1977)

Ιστορία

(του Νίκου Δ. – Θ. Νικολαΐδη)

Την πόλη του Αιγάλεω, από κοινού με γειτονικές ή/και εκτεταμένες περιοχές του λεκανοπεδίου Αττικής, έχουν πλήξει συνολικά τέσσερις θεομηνίες στα χρονικά. Όλες προήλθαν ύστερα από κατακλυσμιαίες βροχές που οδήγησαν σε πλημμύρες, λόγω υπερχείλισης (κυρίως) της υδάτινης στάθμης του (ακάλυπτου τότε) ποταμού Κηφισού, αλλά και εξαιτίας της παρουσίας αρκετών ρεμάτων («Χαϊδαρόρεμα» κ.α.) τα οποία σήμερα είναι πλήρως διευθετημένα. Οι μεγαλύτερες καταστροφές -σε αριθμό ανθρωπίνων ζωών- αναφέρονται τα έτη 1936 (Ν. Μιχιώτης, 60 χρόνια τοπική αυτοδιοίκηση στο Αιγάλεω, 1936-1995, σελ. 18,25,33) και 1977, όταν η πόλη του Αιγάλεω θρήνησε τουλάχιστον 5 νεκρούς, ενώ εκατοντάδες κατοικίες και καταστήματά της (αναφέρονται 252 πλημμυρισμένα σπίτια σε Χαϊδάρι, Νέα Ζωή, Αγία Βαρβάρα, Άγιο Σπυρίδωνα και Άγιο Γεώργιο) καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς.

Ηλίας Νικολαΐδης (1955-2017)

Ηλίας Νικολαΐδης
(εφημ. ΑΙΓΑΛΕΩ η Πόλη μας)

Αθλητισμός

Ο Ηλίας Νικ. Νικολαΐδης ήταν οδηγός αγώνων ταχύτητας (πρωταθλητής Ελλάδας, κατά τις δεκαετίες του '70 και του '80), έμπορος ελαστικών και διοικητικός παράγων του Αιγάλεω Α.Ο. Συμμετείχε ως αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. του Ερασιτέχνη αλλά και της Π.Α.Ε. Αιγάλεω επί σειρά ετών (1985-1995) ενώ ήταν παράλληλα αντιπρόεδρος (με πρόεδρο τον αδελφό του, Γιώργο Νικολαΐδη) στην Π.Α.Ε. Αγίας Ελεούσας, συλλόγου της γειτονικής Αγίας Βαρβάρας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ένθερμος φίλος του αθλητισμού, αποτέλεσε μία πολύ οικεία και αγαπητή φυσιογνωμία της πόλης μας, ενισχύοντας οικονομικά με κάθε ευκαιρία και παρακολουθώντας πιστά μέχρι και την τελευταία στιγμή τους ποδοσφαιρικούς αγώνες όλων των ομάδων της (κυρίως του Αιγάλεω Α.Ο.) Έφυγε από τη ζωή εντελώς ξαφνικά στις 14 Οκτωβρίου 2017, σε ηλικία μόλις 62 ετών.

"Ελληνικό Μολύβι-Βρανά"

 

Το Ελληνικό Μολύβι
[Φωτογραφία του συντάκτη (23.10.2025)]

Τέχνες/Γράμματα

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Το «Ελληνικό Μολύβι» (σήμερα: «Δημοτικός Πολυχώρος Πολιτισμού Ελληνικό Μολύβι – Γ. Βρανά»), ήταν ένα παλαιό εργοστάσιο κατασκευής μολυβιών και συναφών προϊόντων που βρισκόταν κτισμένο επί της Ιεράς Οδού 154, δίπλα από το (σημερινό) σταθμό του ΜΕΤΡΟ «Ελαιώνας». Με έτος ίδρυσης το 1937 ως «Α.Β.Ε. Γ.Κ.Βρανάς», η δομή αυτή (με εντυπωσιακή καμινάδα, πολλαπλά εργαστήρια και διοικητικούς χώρους) αποτελούσε ένα πολύ ενδιαφέρον δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του μεσοπόλεμου. Κατά τη διάρκεια του Έλληνο-ιταλικού πολέμου (1940-41) και της κατοχής (1941-1944) το εργοστάσιο είχε διακόψει τη λειτουργία του, ενώ στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’70 και έπειτα από πυρκαγιά, εγκαταλείφθηκε οριστικά η χρήση του. Έκτοτε, έως και τα τέλη του προηγούμενου αιώνα, ο εσωτερικός χώρος του εργοστασίου είχε καταντήσει σκουπιδότοπος και καταφύγιο περιθωριακών ατόμων, ενώ ο μηχανολογικός του εξοπλισμός λεηλατήθηκε. 

Πάνος Σπηλιόπουλος (1939-2023)

Πάνος Σπηλιόπουλος
(πηγή: aftodioikisi.gr)

Πολιτική.

Σ, όπως Σπηλιόπουλος Πάνος.

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ο αείμνηστος δικηγόρος Πάνος Σπηλιόπουλος, τρεις φορές δήμαρχος στην πόλη μας, είναι μία από τις σημαντικότερες μορφές της τοπικής αυτοδιοίκησης της Δυτικής Αθήνας, στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Έως και τα τελευταία έτη της ζωής του παρέμεινε ένας ενεργός πολίτης, με πλούσια δράση και συμμετοχή στα κοινά. Γεννήθηκε στην Ηλεία (Άσπρα Σπίτια - Αρχαία Ολυμπία) στις 6 Δεκεμβρίου 1939 και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, απόφοιτος του 1967.

Θεόφιλος Βερύκιος

Ο Θεόφιλος Βερύκιος
(πηγή: retroDB)

Τέχνες/Γράμματα

Ο Θεόφιλος Βερύκιος, που γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1955 είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής και κάτοικος Αιγάλεω από το 1961. Ζει και δημιουργεί εδώ και δεκαετίες στην πόλη μας ως θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και επιθεωρησιογράφος, έχοντας συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς συνθέτες, σκηνοθέτες, ηθοποιούς και ερμηνευτές. Το 1987 σε ηλικία 32 ετών δημιουργεί μαζί με άλλα νέα παιδιά της πόλης τη «Θεατρική Σκηνή Δήμου Αιγάλεω» και μαζί με τον Κ. Τσόκαλη γράφουν τις σατιρικές επιθεωρήσεις «Αιγάλεω Χάλι-Γκάλη» (1987) και «Ένα ψάρι που το λέγανε Ελλάντα» (1989) που παίχθηκαν τόσο στο θέατρο Τιτάν, όσο και σε πολλές πόλεις εντός και εκτός Αττικής. Το 1990 γράφει κείμενα για την παράσταση «Και Νουνού και light» (Θέατρο ΠΑΡΚ) σε σκηνοθεσία της Άννας Παναγιωτοπούλου, με πρωταγωνιστές τους Μίμη Χρυσομάλλη, Παύλο Κοντογιαννίδη, Γιάννη Μπέζο, Κατιάνα Μπαλανίκα και Δημήτρη Πιατά. 

Χρήστος Ζαντέρογλου (1940-2023)

 

Αθλητισμός

Ο αείμνηστος Θεσσαλός, 13 φορές διεθνής οπισθοφύλακας Χρήστος Ζαντέρογλου ήταν ένας από τους εξαίρετους, μη γηγενείς ποδοσφαιριστές που τίμησαν ιδιαιτέρως την ιστορία του Αιγάλεω Α.Ο. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1955 σε ηλικία 15 ετών από τη Νίκη, την ομάδα της προσφυγικής συνοικίας της Νέας Ιωνίας Βόλου, με τα χρώματα της οποίας αγωνίστηκε επί μία δεκαετία κερδίζοντας την άνοδο στην Α’ Εθνική (1961). Το καλοκαίρι του 1965 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό Πειραιώς στον οποίο έπαιξε 5 συνεχόμενα έτη, κατακτώντας δύο τίτλους πρωταθλητή (1966 και 1967) και ένα Κύπελλο Ελλάδας (1968). Ακολούθησε η σπουδαία του τριετία στο Αιγάλεω (1970-1973) όταν μαζί με τον -επίσης διεθνή- Αλέκο Ιορδάνου, αποτέλεσαν ένα απροσπέλαστο «δίδυμο» στο κέντρο της άμυνας του -πανίσχυρου τότε- «City». 

Αβραάμ (Άκης) Καλλινικίδης

Ο αρχηγός γιορτάζει μία νίκη του City

Αθλητισμός

Ο Άκης Καλλινικίδης έχει συνδέσει την πορεία του ως αθλητής καλαθόσφαιρας σε σημαντικό βαθμό με το τμήμα μπάσκετ ανδρών του Αιγάλεω Α.Ο., του οποίου επί 13 έτη υπήρξε εμβληματικός αρχηγός σε όλες τις κατηγορίες, από το τοπικό πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ έως και την Α1 Κατηγορία ΕΣΑΚΕ. Λατρεύτηκε από το φίλαθλο κόσμο της ομάδας για το χαρακτήρα, το πάθος, τις ικανότητες και το έντονο ταμπεραμέντο του, να πανηγυρίζει κάθε νίκη μαζί με τον φίλαθλο κόσμο της ομάδας. Με σπουδαία καριέρα (συνολικά) στο ελληνικό μπάσκετ, αποτελεί έναν εκ των πιο μακρόβιων παικτών στην ιστορία του αθλήματος.

Δημοτική Φιλαρμονική Αιγάλεω

 

Η Δημοτική Φιλαρμονική Ορχήστρα Αιγάλεω
με το μαέστρο της Θ. Σκαρλάτο
(21 Ιουνίου 2021)

Τέχνες/Γράμματα

Τα 70 χρόνια της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Αιγάλεω (1955 – 2025) που ιδρύθηκε επί δημαρχίας Σταύρου Μαυροθαλασίτη, τίμησε ο Δήμος Αιγάλεω, -σε εκδήλωση που αποτελούσε μέρος της Πολιτιστικής Διαδρομής 2025- παρουσία πλήθος κόσμου στο ανοικτό θέατρο Αλέξης Μινωτής του άλσους της πόλης. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς βραβεύτηκαν ο παλιότερος και ο νυν διευθυντές της δημοτικής ορχήστρας Χρήστος Σβεντζούρης (1970-2005) και Θανάσης Σκαρλάτος (2005-σήμερα).  

"Αγία" Αθανασία (του Αιγάλεω)

 

Ιστορία.

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Μία ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που "διαφήμισε", μάλλον αρνητικά, με το παρατσούκλι που της έδωσαν, την πόλη μας, ήταν η Αθανασία Κρικέτου - Σάμαρη (1928-2020) γνωστή ευρέως σαν η "Αγία Αθανασία του... Αιγάλεω(!)". Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, οι οποίοι ήταν εμφανέστατα ψευδείς, η ίδια η Παναγία της... χάρασε μηνύματα στο σώμα (στην πραγματικότητα, η εντελώς αμόρφωτη, αλλά τετραπέρατη γυναίκα εκμεταλλεύτηκε μία σπάνια δερματική νόσο, από την οποία έπασχε εκ γενετής, τον κνιδωτικό δερμογραφισμό) με τα οποία εμφάνιζε τη θέλησή Της, στους "πιστούς". 

Οικογένεια Πολυκανδριώτη

Τέχνες/Γράμματα

Η οικογένεια Πολυκανδριώτη έχει ταυτίσει την καλλιτεχνική της πορεία με το Αιγάλεω. Ο «γεννήτορας - δάσκαλος» Θεόδωρος Πολυκανδριώτης (Πετράλωνα 1923 – Αιγάλεω 2004) υπήρξε ρεμπέτης, οργανοπαίκτης του μπουζουκιού, συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής. Όλα του τα παιδιά (Γιάννης, Θανάσης, Σπύρος και Ροδάνθη) μεγάλωσαν στο Αιγάλεω -όπου και εγκαταστάθηκε η οικογένεια το 1952- και ασχολήθηκαν επίσης με τη λαϊκή μουσική, συνεχίζοντας το έργο του.

• Πηγή: Μπουζουκτσήδες 

Ολυμπιάδα '73 (αθλητικός σύλλογος)

Αθλητισμός.

Η Ολυμπιάδα '73 είναι αθλητικός σύλλογος της πόλης μας, από το τμήμα καλαθοσφαίρισης του οποίου (δεν υφίσταται πλέον) αναδείχθηκαν σπουδαίοι μπασκετμπολίστες, όπως οι διεθνείς Κώστας Παναγιωτόπουλος (Ολυμπιακός Πειραιώς, Α.Ο. Παγκρατίου, Δάφνη Δαφνίου) και Αλέξης Γιαννόπουλος (Α.Ε.Κ., Ολυμπιακός Πειρ.), ο αδελφός του, Δημήτρης Γιαννόπουλος (Πανελλήνιος Γ.Σ., Αιγάλεω Α.Ο.), ο Κώστας Μιχελιουδάκης (Αιγάλεω Α.Ο., Α.Ε.Κ., Έσπερος Καλλιθέας, Απόλλων Αθ.) κ.α. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1973 από παίκτες της ομάδας μπάσκετ ανδρών και εφήβων του Αιγάλεω Α.Ο. (Μπέλτσος, Ι. Αθανασόπουλος, Κοροβέσης, Ζαρουχλιώτης, Κοσμόπουλος, Γιώργος Γκολφινόπουλος, Χατζηγεωργίου, Ελ. Πανουσάκης κ.α.), οι οποίοι αποχώρησαν λόγω διαφωνιών με τους διοικούντες. Ο σύλλογος, κατά καιρούς διέθετε τμήματα κολύμβησης (το μοναδικό σε ισχύ πλέον), στίβου, μπάσκετ γυναικών και χειροσφαίρισης ανδρών (η ομάδα χάντμπολ με προπονητή το Γ. Μπάγιο έφτασε στη Β' Εθνική τη δεκαετία του '80 όπου και αγωνίστηκε επί σειρά ετών (1983-1987). Η ομάδα μπάσκετ ανδρών ανέβηκε διαδοχικά τις τοπικές κατηγορίες και την τριετία 1984-85 έως 1986-87 αγωνίστηκε στην Α' Κατηγορία "Κέντρου" της ΕΣΚΑ, επιτυγχάνοντας σημαντικές διακρίσεις. Πρώτος της προπονητής ήταν ο Σταμάτης Βιλλιώτης, ενώ από την τεχνική της ηγεσία πέρασαν οι Θέμης Χολέβας, Ηλίας Βλαβάκης, Δημήτρης Καρβέλας κ.α. Ωστόσο στη συνέχεια ακολούθησε αντίστροφη πορεία και το τμήμα διαλύθηκε προς τα τέλη της επόμενης δεκαετίας. Στην προεδρία του σωματείου θήτευσαν, μεταξύ άλλων, οι Παναγιώτης Τσάκαλης, Κωνσταντίνος Δαβιώτης, Ανδρέας Αναστασόπουλος, Γιώργος Λουκίδης. Τα χρώματά της ήταν το πορτοκαλί και το γαλάζιο. Ένας ακόμη αθλητής του μπάσκετ της ίδιας περιόδου -που αγωνίστηκε κυρίως στο Αιγάλεω- ο Δημήτρης Σακελλαρίου, έπαιξε επίσης στον Κάδμο Θηβών. Στην Ολυμπιάδα αγωνίστηκαν, ως βετεράνοι, οι Κώστας Μαγκουνής και Γιώργος Θωμόπουλος (Αιγάλεω Α.Ο.), Θανάσης Σβεντζούρης (Γ.Σ. Περιστερίου), ενώ πολυετή καριέρα με τα χρώματά της έκαναν οι Δημ. Φαναριώτης, Γ. Κωνσταντινίδης κ.α.

Φρίξος Γαζεπίδης (1917-1992)

Ο Φρίξος Γαζεπίδης στο ατελιέ του.

Τέχνες/Γράμματα

Ο Φρίξος Γαζεπίδης ήταν καλλιτέχνης του Θεάτρου Σκιών, οργανοπαίκτης (διακρίθηκε σαν σολίστ μπουζουκιού, κιθάρας αλλά και στο τουμπελέκι), στιχουργός, μουσικός και ερμηνευτής, από τους πλέον σημαντικούς τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη το 1917 ως παιδί πολυμελούς οικογενείας, ήρθε με τους γονείς του στον Πειραιά σε ηλικία 8 ετών. Από μικρός έδειξε τη μεγάλη του κλίση, οργανώνοντας παραστάσεις για άλλα παιδάκια στην αυλή του σπιτιού του στο Νέο Φάληρο.

Προσκοπισμός στο Αιγάλεω

"Αιγάλεω παλιά και σήμερα"
(απόσπασμα από εργασία μαθητών 1ου Γυμνασίου Αιγάλεω)

Ιωάννης Περικλάκης – Δόλωμας, συνέντευξη, Δασκαλάκη Αθηνά, 23/02/2007

Ο προσκοπισμός στο Αιγάλεω άρχισε να λειτουργεί το 1945 και τότε υπαγόμεθα στην Διοίκηση της Τοπικής Εφορίας Προσκόπων Νικαίας. Φτιάξαμε λοιπόν δυο ομάδες, φτιάξανε δηλαδή οι παλιότεροι γιατί εγώ στον προσκοπισμό μπήκα το ’55 και άρχισαν να λειτουργούν. Φυσικά τα ρούχα ήταν του στρατού ή κάτι παλιά που τα είχαν οι πατεράδες και τα κόβανε τα πατζάκια. Πολύ φτωχικά. 

Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο (Δ.Α.Κ.) Αιγάλεω

 

Βετεράνοι του Αιγάλεω (ΣΥ.ΒΕ.Π.Α.Π.) στον αγωνιστικό χώρο
του Δ.Α.Κ. Αιγάλεω "Εύα Χριστοδούλου"

ΑΘλητισμός

Το Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Αιγάλεω (πρώην Εθνικό Αθλητικό Κέντρο) και σήμερα "Δ.Α.Κ. Αιγάλεω Εύα Χριστοδούλου" είναι το μοναδικό αθλητικό στάδιο που έχει ποτέ κατασκευαστεί στην πόλη. Επίσης, είναι το πρώτο που θεμελιώθηκε (1979) σε ολόκληρη τη Δυτική Αθήνα. Η κατασκευή του αναγγέλθηκε στις 25 Ιουλίου 1978 από τον τότε Γ.Γ. Αθλητισμού κ. Παπακωνσταντίνου και τον πρόεδρο της Ε.Π.Σ. Αθηνών, αείμνηστο Κώστα Τριβέλλα. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1980. 

Γιάννης Περράκης: ο... Κρητικάρχης του Αιγάλεω!

Άνω: Ιπτάμενος και τζέντλεμαν
(Γυμνάσιο Ιεράπετρας, 1965)

Π, όπως Περράκης Γιάννης

Πολιτική, Τέχνες/Γράμματα

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον περήφανο Κρητίκαρο (Ιεραπετρίτη) Γιάννη Περράκη, που εδώ και δεκαετίες τιμάει με την ζωντανή του παρουσία την πόλη μας. Ήρθε στην πρωτεύουσα νέος, σπούδασε, εργάστηκε, αγωνίστηκε με πάθος και προσήλωση στις ιδέες του και πέτυχε να καθιερωθεί στη συνείδησή μας, ως ένας γνήσιος εκφραστής του αδούλωτου πνεύματος της λεβεντομάνας Κρήτης και ένας ακάματος ρέκτης της παράδοσης. Ζωγράφος αυτοδίδακτος, ευφυής ευρεσιτέχνης, φωτογράφος (το έμφυτο ταλέντο, που κληρονόμησε ο γιος του Χρόνης Περράκης, ο οποίος διακρίνεται στην καλλιτεχνική φωτογραφία) συνδικαλιστής, πολιτικός - υποψήφιος δήμαρχος Αιγάλεω (σήμερα αντιδήμαρχος) επικεφαλής του τοπικού Συλλόγου Κρητών επί πολλά έτη (αλλά και της Ένωσης Ιεραπετριτών Αθήνας) και επιπλέον εκδότης, λαογράφος, ιδρυτής και διευθυντής του Ιστορικού Λαογραφικού Οικομουσείου Αιγάλεω (Ι.Λ.Ο.Α.) με δεκάδες εκδηλώσεις και τεράστια προσφορά στις τέχνες και στον πολιτισμό. Ένα ανήσυχο πνεύμα, που πάντα βάζει στην άκρη το προσωπικό του συμφέρον, προς όφελος του κοινού. Του εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσει έτσι!

Ιεράπολις (αθλητικός σύλλογος)

Το έμβλημα του συλλόγου.

Αθλητισμός

Ι, όπως Ιεράπολις

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Η Αθλητική Ένωσις «Ιεράπολις» είναι (μαζί με την Α.Ε. Πυριτιδοποιείου) μία εκ των δύο αρχαιότερων ποδοσφαιρικών ομάδων της πόλης μας. Την ίδρυσαν το 1929 δύο νεαροί τότε, φίλαθλοι πρόσφυγες από την Ιωνία, ο ιατρός Γεώργιος Αρώνης ή «Φούντας» (1910- Αθήνα 1992) και ο έμπορος Δημήτριος Γεωργ. Χανιώτης (Σμύρνη 1912 - Αιγάλεω 2002) σε ανάμνηση της «ιερής» καταγωγής τους, από τα ματωμένα μικρασιατικά χώματα. Ο σύλλογος αναγνωρίστηκε επίσημα από τις αθλητικές αρχές (Ε.Π.Σ. Αθηνών) το 1931, με έμβλημά του έναν θυρεό (εικόνα άνω) που στο εσωτερικό του εμφανίζονταν κάθετες –εναλλασσόμενες- κυανές και λευκές ρίγες. 

Γιάννης Γκολφινόπουλος (και άλλοι Αιγαλιώτες μπασκετμπολίστες)

 

Ο Γιάννης Γκολφινόπουλος (αριστερά)
με τον Αλεξάντερ Στογιάνοβιτς (1985)

Αθλητισμός

Ο βετεράνος καλαθοσφαιριστής Γιάννης Γκολφινόπουλος είναι ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές της πόλης μας. Γεννημένος στις 24 Οκτωβρίου 1960 (έκλεισε χθες τα 65 του χρόνια) ασχολήθηκε με το μπάσκετ από παιδί, σε μία αποκλειστική καριέρα με τα χρώματα του Αιγάλεω Α.Ο., που ξεπέρασε συνολικά τις 2 δεκαετίες (έπαιξε επί 21 συνεχή έτη στην ανδρική ομάδα στο τοπικό πρωτάθλημα της Ε.Σ.Κ.Α., στη Β' Εθνική και στη Γ' Εθνική). Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ-σουτινγκ γκαρντ και ήταν ο εμβληματικός ηγέτης και αρχηγός της ομάδας επί τουλάχιστον 15 χρόνια. 

Γεώργιος Σαλτόγλου (ηθοποιός)

Τέχνες/Γράμματα

Ο ηθοποιός Γεώργιος Σαλτόγλου είναι από τους παλαιότερους εν ζωή καλλιτέχνες του Αιγάλεω. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην αρχή της δεκαετίας του '70 με συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις, συνέχισε στα '80ς στον κινηματογράφο και την ολοκλήρωσε προς τα τέλη της δεκαετίας του '90 στην τηλεόραση. Ενδεικτικά, έχει εμφανιστεί στις ταινίες του Δημήτρη Κολλάτου Η Ζωή με τον Άλκη (1988) και Κόκκινο Τριαντάφυλλο (1993) και στο σίριαλ των Τάσου Κατσέλη (σκηνοθεσία) - Θράσου Καστανάκη (σενάριο) με τίτλο Η Φυλή των Ανθρώπων (ΕΤ1, 1995). Επίσης, ασχολήθηκε με τα κοινά.

(Πηγή: RetroDB)

Αλέκος Ιορδάνου (1935-2019)

 

Αθλητισμός.

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ο Αλέκος Ιορδάνου ήταν Έλληνας ομογενής, πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής (3 συμμετοχές – Εθνική Τουρκίας) και προπονητής ποδοσφαίρου. Με ύψος 1,80 μ., γυμνασμένος και ευθυτενής, διακρίθηκε στη θέση του κεντρικού αμυντικού κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του '60 και του '70. Είναι χαρακτηριστική για αυτόν, η φράση που ακουγόταν μεταξύ των Αιγαλιωτών (και όχι μόνο) φιλάθλων: «στάση Ιορδάνου». Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη (10.1.1935) και τα πρώτα αθλητικά του βήματα τα έκανε στην (ερασιτεχνική) ομάδα Πράσινα Πουλιά, σε ηλικία 14 ετών. Το 1955 πήρε μεταγραφή στην -επίσης ελληνική τότε- ομάδα Α.Σ. Πέραν και έπαιξε μέχρι το 1958. Εκείνη τη χρονιά πήγε με μεταγραφή στην Beykozspor 1908 A.Ş.(επαγγελματική) όπου με τις εξαιρετικές του εμφανίσεις προσέλκυσε το ενδιαφέρον του εκλέκτορα της Εθνικής Ομάδας της Τουρκίας, ο οποίος και τον κάλεσε. Το 1962 έκανε το μεγάλο άλμα, ήρθε στην Ελλάδα και μετακόμισε στη Νέα Φιλαδέλφεια -μετά από παραίνεση του Κλεάνθη Μαρόπουλου- υπογράφοντας συμβόλαιο με την Α.Ε.Κ. 

Εύα Χριστοδούλου (Ολυμπιονίκης)

Η Εύα Χριστοδούλου (δεξιά) με το Δημ. Μπίρμπα
σε παλαιότερη εκδήλωση στο Π. Κέντρο Αιγάλεω "Γ. Ρίτσος".

Αθλητισμός.

Η Αιγαλιώτισα γυμνάστρια και πρώην αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής Εύα Χριστοδούλου τίμησε την πόλη μας με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου (από την ελληνική ομάδα "ανσάμπλ") στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ της Αυστραλίας (2000). Η ίδια ζει και εργάζεται στην πόλη μας, όπου έχει ιδρύσει το σύλλογο Σ.Φ.Ι.Γ.Α., εκπαιδεύοντας και αναδεικνύοντας νέα κορίτσια στο σπορ που αγάπησε. Προς αναγνώριση της προσφοράς της, ο Δήμος Αιγάλεω το Μάιο του 2006 ονοματοδότησε το ανακαινισμένο αθλητικό κέντρο της περιοχής μας (πρώην Ε.Α.Κ. Αιγάλεω) σε Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Αιγάλεω "Εύα Χριστοδούλου" 

(Γράφει ο αΝώΔυΝος)

Σίδνεϋ 2000: 1η από δεξιά (κοιτώντας) είναι η Εύα Χριστοδούλου

Άλσος & Δημαρχείο του Αιγάλεω

Το έμβλημα του Δήμου Αιγάλεω

Ιστορία

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Το δημοτικό άλσος Αιγάλεω αποτελεί τον σημαντικότερο πνεύμονα πρασίνου - "ανάσας" για την πόλη μας και έναν από τους κυριότερους δενδρότοπους στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Αθήνας. Εντός του χώρου του φιλοξενούνται σε τακτική βάση διάφορες εκδηλώσεις (Κούλουμα, καρναβάλι κλπ) ενώ πραγματοποιούνται έκθεση και παρουσιάσεις βιβλίων ή/και έργων τέχνης, προϊόντων, παραστάσεις της ετήσιας Πολιτιστικής Διαδρομής, η καθιερωμένη Ανθοκομική έκθεση κλπ

Δημήτρης Καρβέλας (1957-2021): ο "Αθεράπευτα Αιγαλιώτης!"

Ο αείμνηστος Δημ. Καρβέλας (2006)

Αθλητισμός

"Αντίο ρε παλικαρά Καρβέλα..." (έγραψε ο Βασ. Σκουντής)

(Του Νίκου Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

Ο Δημήτρης Καρβέλας ήταν η μεγαλύτερη φυσιογνωμία της σύγχρονης ιστορίας του τμήματος μπάσκετ ανδρών του Αιγάλεω Α.Ο. και ένας από τους πλέον σημαντικούς παράγοντες της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Μετά τον πρόωρο θάνατό του, ωστόσο και παρά τα όσα πρόσφερε στον σύλλογο (στην Κ.Α.Ε. Αιγάλεω & στον Ερασιτέχνη Αιγάλεω Α.Ο.) επί πολλές δεκαετίες, ουδείς φορέας της πόλης μας (αθλητικός ή μη) φρόντισε να τιμήσει τη μνήμη του, κάτι που συνιστά ασυγχώρητη παράλειψη.

Αθανάσιος Γρ. Παπαδόπουλος (1888-1964)

Πολιτική, Ιστορία

 

Ο Αθανάσιος Παπαδόπουλος (Κυδωνίες Μικράς Ασίας, Οθωμανική Αυτοκρατορία, 1888 - Αιγάλεω, 18 Ιουλίου 1964) ήταν Έλληνας μικρασιάτης, ο πρώτος στα χρονικά εκλεγμένος δήμαρχος της πόλης του Αιγάλεω (τότε Κοινότητα "Νέων Κυδωνιών").

Τα πρώτα χρόνια

Ο Αθ. Παπαδόπουλος καταγόταν από εύπορη δεκαμελή οικογένεια (3 αγόρια, 5 κορίτσια), αφού ο πατέρας του Γρηγόριος Παπαδόπουλος ήταν φαρμακοποιός και ο θείος του ιατρός στον Πάνορμο. Ύστερα μάλιστα από παρότρυνση του τελευταίου, ο Παπαδόπουλος μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου σπούδασε στη Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εν συνεχεία παρέμεινε και εργάσθηκε στην ΚΠόλη, σαν υπάλληλος εμπορικής εταιρείας. Το 1922 με τη μικρασιατική καταστροφή και οι συγγενείς του εκδιώχθηκαν ως πρόσφυγες στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ένα χρόνο μετά τους ακολούθησε και ο ίδιος, ύστερα από τη συμφωνία περί ανταλλαγής πληθυσμών. Αρχικά απασχολήθηκε ως λογιστής στην Εταιρεία Μεταλλουργείων του Λαυρίου και τον Απρίλιο του 1930 η οικογένειά του μεταστεγάσθηκε στο Αιγάλεω (φωτογραφία άνω).

Α.Π.Ο. Ορφέας Αιγάλεω

Αθλητισμός

Ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ολυμπιάδα (προσοχή: να μη συγχέεται με τον Αθλητικό Όμιλο Ολυμπιάδα 1973) ιδρύθηκε το 1924, έχοντας την έδρα του μεταξύ των συνοικισμών Νέων Κυδωνιών και Πυριτιδοποιείου (Αγ. Σπυρίδωνας) στο Αιγάλεω, που τότε υπαγόταν (ως Κοινότητα) στο Δήμο Αθηναίων. Ο σύλλογος αναγνωρίστηκε επίσημα το 1928, λαμβάνοντας σαν αριθμό μητρώου Ε.Π.Ο. το 8, ενώ το 1931 εντάχθηκε στο δυναμικό της Ε.Π.Σ. Αθηνών. Η ποδοσφαιρική του ομάδα πήρε μέρος για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα της Γ΄ τοπικής κατηγορίας τη σεζόν 1931-32. Το 1936 προκρίθηκε στη Β’ κατηγορία Αθηνών, όπου και παρέμεινε έως και τη στιγμή της κήρυξης του Ελληνό-ιταλικού πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940) όποτε ανεστάλησαν όλα τα πρωταθλήματα. Μεταπολεμικά επανεμφανίστηκε την αγωνιστική περίοδο 1948-49 στη Γ΄ Αθηνών και το 1952 κατέκτησε το πρωτάθλημα, επιστρέφοντας στη Β΄ κατηγορία Εκείνη την εποχή στην προεδρία της ήταν ο μετέπειτα δημοφιλής τηλέ-παρουσιαστής «Ίκαρος». Το 1959 ανέβηκε στην Α2 Αθήνας, όπου αγωνίστηκε μέχρι το 1963. Το 1965 επανήλθε και ακολούθως κέρδισε διαδοχικά τα πρωταθλήματα της Α2 και της Α1 Αθήνας (1966, 1967) επιτυγχάνοντας για πρώτη φορά στα χρονικά την άνοδο στην Α’ κατηγορία (όπου αγωνίστηκε τη σεζόν 1967-68).

Σταύρος Βενέτης (1940-2009)

Στ. Βενέτης (1998)

Αθλητισμός

Ο Σταύρος Βενέτης που γεννήθηκε το 1940 στο Αιγάλεω ήταν αθλητής και διοικητικός παράγων, από τις σημαντικότερες μορφές του Αιγαλιώτικου αθλητισμού. Η μητέρα του Αντωνία (Νίνα) Βενέτη, ήταν η πρώτη γυναίκα εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος Αιγάλεω, επί δημαρχίας Σταύρου Μαυροθαλασσίτη (1954) και σήμερα στην πόλη υπάρχει δημοτικός παιδικός σταθμός με το ονοματεπώνυμό της. Ο Σταύρος Βενέτης ξεκίνησε την αθλητική του σταδιοδρομία ως τερματοφύλακας, στην Ιεράπολη. Παράλληλα, ήταν (μαζί με τους Μανώλη Μήλα, Κώστα Τσαγκρώνη, Θανάση Τσάκωνα, Ελ. Πανουσάκη, Κώστα Πλάκα, Παπαμακάριο, Καραβοκυράκο κ.α.) από τους πρώτους καλαθοσφαιριστές του Αιγάλεω Α.Ο. κατά την περίοδο 1956-1966 και ταυτόχρονα τερματοφύλακας της ποδοσφαιρικής ομάδας του συλλόγου. Στη συνέχεια διατέλεσε παράγοντας του σωματείου για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, υπηρετώντας από διάφορες θέσεις ευθύνης. 

Αλέκος Σταυρόπουλος (11 Νοεμβρίου 1930 – 3 Νοεμβρίου 2016)

Ο Αλ. Σταυρόπουλος (Μάρτιος 1998)

Αθλητισμός, Πολιτική

Ο Αλέξανδρος (Αλέκος) Σταυρόπουλος που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930, ήταν αθλητικός παράγων του Αιγάλεω Α.Ο. (4 φορές πρόεδρος στην περίοδο της μεγάλης ακμής του Ομίλου) και πολιτικός. Θεωρείται από τους πρωτεργάτες της αθλητικής ιδέας στην πόλη, καθώς ίδρυσε τα τμήματα μπάσκετ και βόλεϊ ανδρών και των οποίων αρχικά ήταν ο βασικός χρηματοδότης. Γιος του Παναγιώτη Σταυρόπουλου, που κατά τα έτη 1935-1939 υπήρξε πρόεδρος του ανεξάρτητου ποδοσφαιρικού σωματείου Αθλητική Ένωσις Αγίου Σπυρίδωνος, μιας εκ των τεσσάρων ομάδων οι οποίες ακολούθως (1946) συγχωνεύτηκαν για τη δημιουργία του Αιγάλεω Α.Ο. Ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τα διοικητικά του συλλόγου σε ηλικία 24 ετών (1954) και δυο χρόνια αργότερα (1956) εισηγήθηκε στο διοικητικό συμβούλιο την ίδρυση δύο νέων τμημάτων (καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης ανδρών). Θήτευσε σε όλες σχεδόν τις διοικητικές θέσεις, πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γενικός γραμματέας κλπ. κατά τη διάρκεια της πλέον επιτυχούς περιόδου της ομάδας. 

Σφαγή (Ολοκαύτωμα) του Αιγάλεω (29 Σεπτεμβρίου 1944).

Ηρώο εκτελεσθέντων

Από τους ναζί κατακτητές και (?) Έλληνες συνεργάτες τους…

Ιστορία, Πολιτική.

Η σφαγή/ολοκαύτωμα της πόλης του Αιγάλεω είναι η μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία της Δυτικής Αθήνας κατά τη διάρκεια της κατοχής και μία από τις πλέον χαρακτηριστικές ωμότητες των ναζί κατακτητών στην ελληνική πρωτεύουσα. Σημειώθηκε αργά το μεσημέρι της Παρασκευής 29 Σεπτεμβρίου 1944, δύο μόλις εβδομάδες πριν την Απελευθέρωση της Αθήνας (12 Οκτωβρίου 1944). Ο θλιβερός απολογισμός «αγγίζει» (ή και ξεπερνάει) τα 100 θύματα (αμάχους) που εκτελέστηκαν με ριπές όπλων ή κάηκαν ζωντανοί μέσα στις οικίες τους, στη συνοικία του Αγίου Γεωργίου, κοντά στον ποταμό Κηφισό. Μαρτυρίες (οι οποίες, όπως είναι φυσικό, συχνά αντιφάσκουν…) κάνουν λόγο για προηγούμενο επεισόδιο ενός ή δύο νεαρών ανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ., οι οποίοι βρίσκονταν σε φυλάκιο επί μίας (ξύλινης) γέφυρας του ποταμού, στη συμβολή του με τη (σημερινή) λεωφόρο Παλαιάς Καβάλας και ενός ή δύο Γερμανών μοτοσικλετιστών – ταχυδρόμων, οι οποίοι επιχείρησαν να διέλθουν από το σημείο και δέχτηκαν πυροβολισμό ή πυροβολισμούς.

Λουκάς Κορογιάννος (1935-2020)

 

Ιστορία, Τέχνες/Γράμματα

Ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος (πατήρ) Λουκάς Κορογιάννος ήταν ο Εφημέριος -επί 3 δεκαετίες- στο Μητροπολιτικό μας ναό (Ι.Ν. Υψώσεως Τιμίου Σταυρού). Γεννηθείς το 1935 στο Ζερίκι της Λιβαδειάς, ασχολήθηκε από μικρός με τα εκκλησιαστικά (απόφ. Ιερατικής Σχολής) αλλά και με τον αθλητισμό. Έπαιξε ποδόσφαιρο στο τοπικό πρωτάθλημα της τότε ενιαίας Ε.Π.Σ. Στερεάς Ελλάδας/Ευβοίας. Υπήρξε λάτρης της παράδοσης, συγγραφέας και λαογράφος, εκδίδοντας αρκετά πονήματα για τα οποία βραβεύτηκε από διαφόρους φορείς. Παράλληλα αρθρογραφούσε σε τοπικές εφημερίδες, έψελνε και τραγουδούσε, ενώ ανέπτυξε και συνδικαλιστική δράση. Χειροτονηθείς Διάκονος και Ιερέας, υπηρέτησε αρχικά στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας, ενώ στο ξεκίνημα της δεκαετίας του '90 μετατέθηκε στην πόλη μας. Έφυγε από τη ζωή το Σεπτέμβριο του 2020 σε ηλικία 85 ετών και κηδεύτηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. 

Πηγή: ΔΙΑΒΗΜΑ Στερεάς Ελλάδος.

Γιώργος Ζουρίδης (η Αιγαλιώτικη "πένα")

Αθλητισμός, Τέχνες/Γράμματα

Ο "κούκλος" του Αιγάλεω City!

Ο Γιώργος Ζουρίδης είναι βετεράνος αθλητικογράφος με μία σταδιοδρομία στο χώρο που ξεπερνάει τις πέντε δεκαετίες. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938 και ανδρώθηκε στο Περιστέρι, ενώ ακολούθως εγκαταστάθηκε στο Αιγάλεω. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως αθλητικός συντάκτης το 1970 σε ηλικία 32 ετών, για λογαριασμό της καθημερινής αθλητικής εφημερίδας Φως των Σπορ, όπου έως σήμερα συνεχίζει να συνεισφέρει. Με τα ρεπορτάζ του έχει καλύψει χιλιάδες ποδοσφαιρικούς αγώνες, με εξειδίκευση στις αθηναϊκές ομάδες για των οποίων το ρεπορτάζ είναι υπεύθυνος. Έχει επίσης, κατά καιρούς, εργασθεί στη Μεσημβρινή, στο Αθλητικό Περιστέρι και στα Κρητικά Νέα. Για τη μεγάλη του προσφορά βραβεύτηκε από τους συνδέσμους παλαίμαχων ποδοσφαιριστών του Αιγάλεω και του Πανιωνίου (2016) κατά τη διάρκεια κοινής εκδήλωσης(*).

Ο αείμνηστος αδελφός του, Γιάννης Ζουρίδης, ήταν γνωστός και καταξιωμένος παίκτης στο ποδόσφαιρο της Αθήνας (ΕΠΣΑ).

(*)ΑΘΛΟΜΕΤΡΟ

Νίκος Στεφ. Μιχιώτης (1929-2014)

Πολιτική, ιστορία

Ο Νίκος Στεφ. Μιχιώτης ήταν Αριστερός Αντιστασιακός, ιατρός, πολιτικός και συγγραφέας. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1929 αλλά μόνιμος κάτοικος στην πόλη μας από το 1935, όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως ιατρός (από τους πρώτους στο Αιγάλεω). Κατά τη διάρκεια της κατοχής (τέλη 1943) γράφτηκε μέλος στην Ε.Π.Ο.Ν. και από τον Ιανουάριο 1944 εντάχθηκε στο ένοπλο τμήμα της. Την 1^η Ιουνίου 1944 κατά τη διάρκεια διαδήλωσης πιάστηκε από τις αρχές κατοχής και φυλακίστηκε στα κρατητήρια της διαβόητης Γενικής Ασφάλειας, που έδρευε στην οδό Μπουμπουλίνας. Μετά τα «Δεκεμβριανά» η οικογένειά του μετοίκησε στην Κοζάνη, εκείνος όμως επέστρεψε κρυφά, προκειμένου να λάβει μέρος στις εισιτήριες εξετάσεις, πέτυχε και γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνδέθηκε με τις παράνομες ομάδες του Κ.Κ.Ε. τόσο στο Αιγάλεω όσο και στον ακαδημαϊκό χώρο, όπου λόγω της συνδικαλιστικής δράσης που ανέπτυξε αντιμετώπισε πολλά προβλήματα (αποκλεισμός από τις εξετάσεις, πειθαρχικές ποινές κ.α.) 

Νίκος Κυριαζόπουλος (1922-2000)

Πολιτική, Ιστορία

Ο Νίκος Κυριαζόπουλος ήταν Αριστερός πολιτικός και Αντιστασιακός, ένας από τους πλέον επιφανείς δημότες της πόλης μας, με μεγάλη συνεισφορά στα κοινά. Γεννημένος το 1922 στο Αριοχώρι της Μεσσηνίας, εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), αρχικά ως περιφερειακός καθοδηγητής στην Πολιτοφυλακή της Ε.Π.Ο.Ν. του Νομού Μεσσηνίας. Από το 1944 γράφτηκε επίσημα μέλος του Κ.Κ.Ε., για να συλληφθεί μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας. Φυλακίστηκε στην Καλαμάτα και μετά εξορίστηκε στο Μούδρο της Λήμνου. Απελευθερωθείς λόγω των μέτρων ειρήνευσης (1950) δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της Ε.Δ.Α. και από το 1952 ήταν υπεύθυνος αυτοδιοίκησης στο Αιγάλεω, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα. Το 1959 εξελέγη για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος Αιγάλεω και συνέχισε να εκλέγεται μέχρι το 1967, που επιβλήθηκε δικτατορία. Ενδιάμεσα (1961) συνελήφθη ξανά και στάλθηκε στον Άη-Στράτη, επιστρέφοντας το καλοκαίρι του 1962. Από το 1964 έως 1967 ήταν ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Αιγάλεω (όπως επίσης και αργότερα, τη διετία 1977-1978). Την περίοδο της χούντας επιχείρησε να κρυφτεί, αλλά πιάστηκε και βασανίστηκε, ενώ στάλθηκε για μία ακόμη φορά εξορία (Γυάρος, Λέρος).

Λίτσα & Φωτεινή

 

Τέχνες/Γράμματα

Οι φίλες και συνάδελφοι (φιλόλογοι εκπαιδευτικοί)  Ευαγγελία («Λίτσα») Β. Αγαπητού (εγγονή προσφύγων από τη Μάκρη της Μικράς Ασίας) και Φωτεινή Κ. Καράμπελα (παιδί εσωτερικών μεταναστών, +2016) είναι οι συγγραφείς -από κοινού- του πονήματος με τίτλο Το Μπαρουτάδικο του Αιγάλεω στον χώρο και στον χρόνο (Γόρδιος 2016), μίας ιδιαίτερα εμπεριστατωμένης μελέτης πάνω στην ιστορία  του πρώην εργοστασίου παραγωγής πυρίτιδας (Πυριτιδοποιείο Αιγάλεω), του πρώτου ορόσημου που ταυτίζεται απόλυτα με την περιοχή μας. Και οι δύο τους υπηρέτησαν στο 4^ο Γυμνάσιο Αιγάλεω, όπου πρωτοστάτησαν, μεταξύ άλλων, στην έκδοση του μαθητικού περιοδικού Γυμνασιογραφήματα. Επιπλέον, η κα Αγαπητού είναι συν-ιδρύτρια της ιστοσελίδας Αρχείο Ιστορίας για το Αιγάλεω (Α.Ι.Γ.Α.)

Ιερά Οδός (Πολιτιστικός Σύλλογος)

Ι, όπως Ιερά Οδός (Σύλλογος)

Τέχνες/Γράμματα, Ιστορία

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγάλεω «Ιερά Οδός» είναι σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, το οποίο ίδρυσε και διεύθυνε επί 21 έτη (1999-2019) ο κ. Αντώνης Παργανάς (στη φωτό), πρώην διοικητικό στέλεχος της ομάδας Αιγάλεω Α.Ο. Λόγω της πανδημίας του κορονοϊού ο σύλλογος ανέστειλε (προσωρινά) τη δράση του. Το Μάρτιο του 2025 το Καταστατικό του συλλόγου παραχωρήθηκε ευγενικά από τον ιδρυτή σε μία ομάδα ενδιαφερομένων δημοτών, οι οποίοι προχώρησαν σε αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. Νέος πρόεδρος, έκτοτε, είναι ο κ. Σταμάτιος Σέρβος.

Οίκος του Φαλαγγίτη

 Πολιτική, Ιστορία, Τέχνες/Γράμματα

Π.Κ. Αιγάλεω "Γιάννης Ρίτσος"

Ο Οίκος (Α' Στέγη) του Φαλαγγίτη ήταν το αρχικό κτίσμα της πόλης του Αιγάλεω στο οποίο σήμερα στεγάζεται το Πολιτιστικό Κέντρο "Γιάννης Ρίτσος" και η Δημοτική Βιβλιοθήκη. Η θεμελίωσή του (μεταξύ των οδών Βασιλέως Γεωργίου Α'-σήμερα Νικολάου Πλαστήρα- Κουντουριώτου - Βασιλέως Κωνσταντίνου - σήμερα Δημαρχείου και Ανδριανουπόλεως) πραγματοποιήθηκε (κατόπιν δέσμευσης) στις 21 Μαΐου του 1939 από τον ίδιο τον τότε δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Σε αυτό σκόπευε να στεγάσει τα μέλη της Ε.Ο.Ν., μίας προπαγανδιστικής οργάνωσης όπου η κατάταξη ήταν υποχρεωτική για όλους του άρρενες μαθητές, με την οποία σχεδίαζε να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα για το καθεστώς του.

Χρήστος Χατζησκουλίδης (1952-2010)

Δεξιά ο Χατζησκουλίδης (σχέδιο του γράφοντα)

Αθλητισμός/λαϊκοί ήρωες

Ο Χρήστος Χατζησκουλίδης (προσωνύμια: "ψηλός" / "μαύρο διαμάντι του Αιγάλεω") γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1952 στον Πειραιά και ο πρώτος σύλλογος που έπαιξε ποδόσφαιρο ήταν ο Απόλλων Ρέντη. Στην πορεία αναδείχτηκε χάρις τα τεράστια σωματικά του προσόντα (1,90 μ.), την ικανότητά του στο ψηλό παιχνίδι και το ισχυρό σουτ, που τον καθιέρωσαν ως έναν σπουδαίο σέντερ-φορ. Έγινε πανελλήνια γνωστός όταν μετεγγράφηκε από τον Ατρόμητο Πειραιώς στο Αιγάλεω, επιτυγχάνοντας 11 γκολ στην πρώτη του κιόλας σεζόν στην Α' Εθνική. Αναδείχτηκε στο μεγαλύτερο σκόρερ όλων των εποχών με τα χρώματα του Αιγάλεω Α.Ο., όπου αγωνίστηκε επτά έτη (1977-1984). Εκτός από το Αιγάλεω, έπαιξε σε πληθώρα ομάδων (Νεάπολη Πειραιά, Ακράτητο Άνω Λιοσίων, Φλόγα Περιστερίου, Αγία Ελεούσα) Είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της ελληνικής Β' Εθνικής όλων των εποχών με 151 γκολ (μόλις ένα λιγότερα από τον ρέκορντμαν της κατηγορίας αυτής, Ηλία Χατζηελευθερίου).

Στέλιος Τριανταφυλλίδης (1921-2002)

Στ. Τριανταφυλλίδης
(φωτ. εφημερίδας ΑΙΓΑΛΕΩ)

 Αθλητισμός, Πολιτική, Ιστορία

Ο Στέλιος Τριανταφυλλίδης ήταν  Αντιστασιακός, ποδοσφαιριστής και πολιτικός. Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία στην Ελλάδα και μεγάλωσε στο "Μπαρουτάδικο"(μετέπειτα Αιγάλεω). Από μικρός ασχολήθηκε τόσο με τα κοινά, όσο και με τον αθλητισμό. Υπήρξε ποδοσφαιριστής της Αθλητικής Ένωσης Ιεραπόλεως (στην οποία αγωνιζόταν ως επιθετικός) και ένας από τους βασικούς παίκτες που στελέχωσαν την πρώτη ομάδα του Αιγάλεω Α.Ο. (1946) Στην κατοχή (1941-1944) ανέπτυξε έντονη Αντιστασιακή δράση, ενώ μετά τον πόλεμο εντάχθηκε αρχικά στο Κ.Κ.Ε. και μετέπειτα στην Ε.Δ.Α. Για πολλά χρόνια υπήρξε στενός συνεργάτης του δήμαρχου Σταύρου Μαυροθαλασσίτη, επί των ημερών του οποίου διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αιγάλεω, τόσο πριν από τη δικτατορία (1967-1974) όσο και μεταγενέστερα. Άφησε ενδιαφέροντα απομνημονεύματα για τις περιόδους και τους τομείς της δραστηριότητάς του, που δημοσίευσε σε συνέχειες η μηνιαία εφημερίδα ΑΙΓΑΛΕΩ, του Γιώργου Καφετζή. Απεβίωσε το 2002 σε ηλικία 81 ετών.

Γιάννης Ρουσινέλης (1930-2015)

 

Τέχνες/Γράμματα

Ο Γιάννης Ρουσινέλης (στη φωτογραφία, 2007) ήταν εικαστικός καλλιτέχνης, ζωγράφος, τραγουδιστής και συνθέτης. Με καταγωγή από τη Μύκονο, έζησε από 7 ετών μέχρι και το θάνατό του στο Αιγάλεω, όπου και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία. Το 1956 εντάχθηκε στη χορωδία και στην ορχήστρα του Δήμου Αιγάλεω και το 1960 εισήλθε στο μουσικό στερέωμα ως οργανοπαίκτης (κιθαρίστας) αλλά και σαν ερμηνευτής ("Όμορφη Αθήνα", "Να τι θα πει Ελλάδα", "Το παλιό το ταβερνάκι", "Παλιά Λατέρνα" κ.α.) σε μεγάλα κέντρα της εποχής όπως "Φλοίσβος", "Μύθος", "Ερωτρόκριτος" κ.α. Έχει συνεργασθεί με τους συνθέτες Γιώργο Μουζάκη, Γιώργο Ζαμπέτα, Τόλη Χάρμα, Χάρη Λεμονόπουλο, Κορώνη-Φίλανδρο κ.α., ενώ υπήρξε μέλος του "Τρίο Κιτάρα"[*] Δική του είναι η σύνθεση του τραγουδιού "Ύμνος για το Σίτυ" (2003[**] αναφερόμενο στην ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του Αιγάλεω Α.Ο., σε στίχους Γ. Αθανασούλα και ενορχήστρωση Βασίλη Ιωάννου. 

"Λαμαρίνες"

 

Οι Νίκος Τσιαμπουρής και Σταμάτης Βιλλιώτης
σε αγώνα Αιγάλεω - Ατρόμητου Αθηνών στις "λαμαρίνες"
(μέσα δεκαετίας '60)

Λ, όπως "Λαμαρίνες"

Αθλητισμός, Ιστορία

"Λαμαρίνες" είναι μία ευρέως διαδεδομένη λέξη στην τοπική αθλητική (και όχι μόνο) κοινωνία του Αιγάλεω. Με αυτήν, εννοείται ο πρώτος αγωνιστικός χώρος ποδοσφαίρου στην πόλη, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε σαν η (αρχική) έδρα του Αιγάλεω Α.Ο. (1946). Στην αρχή δίχως καν περίφραξη, σταδιακά απέκτησε κάποιες στοιχειώδεις δομές (μία μικρή ξύλινη κερκίδα, αποδυτήρια κλπ) ενώ η εξωτερική του περίμετρος καλύφθηκε με μεταλλικό σύμπλεγμα, όψη εκ της οποίας αποκτήθηκε η κατά κόσμον επωνυμία.